نامه به وزرای خارجه پیشین و جدید
دکتر محمد مسجد جامعی در نامه‌ای به دکتر محمدجواد ظریف وزیر سابق امور خارجه، سهم بزرگ وی را در رفع تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران ستود و از زحمات و خدمات دکتر ظریف قدردانی کرد.
دکتر مسجد جامعی همچنین در نامه دیگری خطاب به دکتر امیر عبداللهیان وزیر خارجه دولت سیزدهم نوشت: در شرایط کنونی احتمالاً بیش از هر فرد دیگری قادرید سیاست خارجی را باتوجه به «مقدورات» و «ظرفیت»های واقعی و نه توهمی، هدایت کنید؛ این به دلیل خاستگاه شما و تصوری است که گروه‌های ذی نفوذ کنونی از شما دارند و این سرمایه بزرگی است.
متن نامه‌های دکتر مسجد جامعی به این شرح است:
بسمه تعالی
حضور محترم برادر عزیز جناب آقای دکتر ظریف
با تقدیم سلام و تحیات
تاریخ ما عموماً و خصوصاً طیّ دو سده اخیر در دو قطب «افراط» و «تفریط» تحقّق یافته است. این جریان را دلایل فراوانی است که یکی از مهم‌ترین‌هایش تفاوت، و احیاناً تعارض، بین «توقّع» و «واقعیت» است.
این عمدتاً بدین علّت است که ایده‌آل‌های ما در تلقّی «امپراطورانه»ای ریشه دارد که در گذشته بوده‌ایم. امّا واقعیت‌های درونی، محیطی و بین‌المللی امکان دست‌یابی به این ایده‌آل‌ها را، به گونه‌ای متوازن، نمی‌داده است. البته به عکس برخی از کشورهای دارای تاریخ و میراث شکوهمند، نتوانستیم واقعیت‌ها را جهت نیل و یا نزدیک‌شدن به توقّعات، تغییر یا سامان دهیم و به الزامات «رشد متوازن» پایبند باشیم. و بگذریم.
این ویژگی موجب به‌حاشیه راندن خادمان بزرگی شده که با منطقی متناسب با اهداف و شرایط داخلی و واقعیت‌های برونی، اقدام کرده‌اند. بدون شک اگر اعتقادات عمیق و اصالت‌های خانوادگی جنابعالی نبود نمی‌توانستید این هشت سال پرفراز و نشیب را طی کنید. حدّاقل این است که سهمی بزرگ در رفع تحریم‌های سازمان ملل داشته‌اید. نگارنده به عنوان یک شهروند، از زحمات و خدمات‌تان صمیمانه تقدیر و تشکّر می‌کند. خداوند بزرگ یار و نگهدارتان.
محمّد مسجدجامعی
۴/۶/۱۴۰۰
بسمه تعالی
برادر عزیز جناب آقای دکتر امیرعبداللهیان
با سلام و تحیت و عرض صمیمانه‌ترین تبریک‌ها
جنابعالی در شرایط کنونی احتمالاً بیش از هر فرد دیگری قادر هستید سیاست خارجی را با توجّه به «مقدورات» و «ظرفیت»های واقعی، و نه توهّمی، هدایت کنید. این به دلیل خاستگاه شما و تصوّری است که گروه‌های ذی‌نفوذ کنونی از شما دارند و این سرمایه بزرگی است. هیچ فردی از علاقه‌مندان به کشور و نظام، منکر اهمّیت عناصر «ایده‌آلیستی» در سیاست خارجی نیست، امّا به هرحال باید نسبتی بین این ایده‌آل‌ها و مقدورات وجود داشته باشد. در غیر این صورت با چالش‌های درونی و بیرونی فراوانی مواجه خواهیم شد.
فراموش نکنید که این کشور، کشور اهل‌بیت(ع) است و بدون آن از‌هم‌گسیخته می‌شود. بخش مهمّی از موقعیت پادشاهان اردن و مراکش به دلیل انتساب آنان به خاندان نبوی است و این به نوبه خود نقش بزرگی در ثبات اجتماعی و سیاسی این دو کشور دارد؛ اگرچه این هم هست که این هر دو نیک می‌دانند چگونه از این انتساب بهره گیرند.
مضافاً که ما «گرانیگاه تشیّع» و همچنین مرکز «ژئوپلیتیک تشیّع» هستیم. مبادا گفتار و رفتار و سیاست ما چالش‌هایی برای شیعیان ایجاد کند. آنها متّحدان طبیعی و راستین ما هستند. نمی‌توانیم علی‌رغم میل و اراده آنان عمل کنیم؛ به ویژه در سیاست خارجی و سیاست‌های رسانه‌ای و تبلیغی. کشورهای دیگری که به نوعی مرکزیت ژئوپلیتیکی برای هم‌دینان و هم‌زبان‌ها و هم‌فرهنگ‌های خود دارند، نیز چنین می‌کنند.
البته نکات فراوان دیگری هم هست که می‌باید در فرصت دیگری بیان شود. لطفا به رشد علمی و شخصیتی پرسنل اهمّیت دهید و بلکه بسیار اهمّیت دهید.
مزید توفیقاتتان را از حضرت حق مسألت دارم.
محمّد مسجدجامعی
۴/۶/۱۴۰۰
